MEDISCHE ENCYCLOPEDIE

AMSTEL en IJ - HUISARTSEN

Bloedafname voor diagnostisch onderzoek

Bloedonderzoek is een medisch onderzoek waarbij een kleine hoeveelheid bloed wordt afgenomen om informatie te krijgen over de werking van het lichaam. Het helpt artsen bij het opsporen van oorzaken van pijn, ontstekingen, infecties of andere gezondheidsproblemen.

Wanneer wordt het gedaan?

Bloedonderzoek wordt vaak gebruikt bij aanhoudende of onverklaarde pijnklachten, zoals bij gewrichtspijn, spierpijn, buikpijn of vermoeidheid. Ook kan het helpen bij het uitsluiten van bepaalde aandoeningen, zoals ontstekingsziekten, bloedarmoede of auto-immuunziekten.

Waarom is dit belangrijk bij pijnklachten?

Omdat bloedwaarden kunnen aangeven of er sprake is van ontsteking, infectie of afwijkende functies van organen of hormonen. Daarmee helpt het artsen om de juiste richting te bepalen in verder onderzoek of behandeling.

Voorbeelden van wat er gemeten wordt:

CRP of BSE – tekenen van ontsteking
Hb (hemoglobine) – bloedarmoede
Witte bloedcellen – infectie of ontstekingsreactie
Lever- en nierwaarden – orgaanfunctie
Reumafactor of anti-CCP – bij gewrichtsklachten
Schildklierwaarden – bij vermoeidheid of spierpijn
Vitamines (zoals B12 of D) – bij zenuwpijn of spierklachten

Hieronder vind je een overzicht van de gebruikelijke referentiewaarden (normaalwaarden) voor de belangrijkste bloedwaarden die vaak worden bepaald bij pijnklachten. De waarden kunnen per laboratorium iets verschillen, maar deze ranges gelden algemeen voor volwassenen.

Normaalwaarden Bloedonderzoek

Normaalwaarden bij bloedonderzoek

Belangrijke parameters bij pijnklachten
Bloedwaarde	Normaalwaarden	Toelichting
CRP	< 5 mg/L	Verhoogd bij ontstekingen of infecties
BSE	Mannen: < 15 mm/uur Vrouwen: < 20 mm/uur	Chronische ontstekingen of auto-immuunziekten
Hb (hemoglobine)	Mannen: 8,5–11 mmol/L Vrouwen: 7,5–10 mmol/L	Laag bij bloedarmoede
Witte bloedcellen	4 – 10 x10⁹/L	Verhoogd bij infecties, verlaagd bij verminderde afweer
Neutrofielen / Lymfocyten	1,5 – 7,5 / 1 – 3,5 x10⁹/L	Helpt bij het onderscheiden van virus- of bacteriële infectie
Trombocyten	150 – 400 x10⁹/L	Belangrijk voor bloedstolling
Reumafactor (RF)	< 20 IU/mL	Verhoogd bij reumatoïde artritis of andere aandoeningen
Anti-CCP	< 7 U/mL	Specifiek voor reumatoïde artritis
TSH	0,3 – 4,5 mU/L	Regelt de schildklierwerking
Vrij T4	10 – 23 pmol/L	Werkt samen met TSH bij de beoordeling
Kreatinine	Mannen: 60–110 µmol/L Vrouwen: 50–90 µmol/L	Marker voor nierfunctie
ASAT / ALAT	< 35 U/L	Verhoogd bij leverbeschadiging
Vitamine B12	150 – 600 pmol/L	Tekort kan tintelingen, vermoeidheid of zenuwpijn geven
Vitamine D (25-OH)	> 50 nmol/L = voldoende	Onder de 30 = tekort. Kan spierklachten of vermoeidheid veroorzaken

Hoe verloopt de procedure?

Je meldt je bij een prikpost of laboratorium, soms nuchter (zonder gegeten te hebben).
Een medewerker (vaak een prikster of laborant) prikt met een naald in een ader, meestal in je arm.
Er worden enkele buisjes bloed afgenomen.
Na het prikken krijg je een pleister, en kun je meestal direct weer naar huis.
De uitslag is meestal binnen enkele dagen bekend via je huisarts of specialist.

Verschillende Bloedafname buizen

Geel : – Serumbuis – Geen of stolmiddel (zoals silica)
Groen: – Heparinebuis – Lithium- of natriumheparine
Grijs: – Fluoridebuis – Natriumfluoride + oxalaat
Paars: – EDTA-buis – EDTA (antistolling)
Rood: – Serumbuis – Alleen stollingsactivator
Blauw: – Citraatbuis – Natriumcitraat (antistolling)
Zwart: – BSE (bezinkingssnelheid)Natriumcitraat (in andere concentratie dan blauw)

🧭 Waarom zijn deze buizen verschillend?

Bepaalde stoffen mogen niet stollen (zoals bij bloedbeeld → EDTA).
Andere tests vragen juist om serum zonder cellen, dus met stolling eerst (serumbuis).
Sommige stoffen veranderen snel in het bloed na afname (glucose), en hebben daarom remmers nodig (fluoridebuis).

Is bloedafname pijnlijk?

De prik kan even gevoelig zijn, maar duurt meestal maar enkele seconden. Sommige mensen voelen nauwelijks iets, anderen ervaren een kort moment van scherpe pijn.

Synonyms:

bloedonderzoek, bloedtest, bloedafname, labonderzoek, laboratoriumonderzoek, bloedanalyse, diagnostisch bloedonderzoek, hematologisch onderzoek, plasmaonderzoek, serumonderzoek.

Let op: Het is altijd raadzaam om rechtstreeks advies in te winnen bij medische professionals, zoals uw huisarts voor specifieke vragen of zorgen met betrekking tot uw eigen gezondheid en medische situatie.